สร้างอนาคตร่วมกัน

     ที่ช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนยิ่งห่างกันมากทุกที เดือนตุลาคมถึงเดือนพฤศจิกายน 2554 มหาอุทกภัยเกิดขึ้น         ที่ประเทศไทยคนจนโดยทั่วไปใช้ชีวิตอย่างยากลำบากทุกชีวิตปากกัดตีนถีบทำมาหาเลี้ยงครอบครัว ผมเข้าใจปัญหานี้      เป็นอย่างดีเพราะเคยมีประสบการณ์น้ำท่วมบ้านมาก่อนเมื่อสามสิบกว่าปีก่อนตอนนั้นครอบครัวยากจนมาก ไม่มีข้าวแม้จะกินไม่มีหน่วยงานภาครัฐเข้ามาช่วยเหลืออย่างทุกวันนี้ทุกครอบครัวต้องต่อสู้กับความภัยน้ำท่วมด้วยตัวเองอย่างโดดเดี่ยว      มองไปไม่เห็นว่าจะมีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือบ้าง ธรรมชาติได้สร้างความสมดุลให้เกิดขึ้นอย่างเสมอ เพราะมันทำให้ผม     มีสภาพจิตใจที่แข็งแกร่ง พร้อมจะต่อสู้กับปัญหาและอุปสรรคแม้ว่าจะยากเย็นเพียงใดก็ตาม ชีวิตต่อไปนี้มีแต่คำว่าสู้           สู้และก็สู้เท่านั้น

     ในฐานะผู้นำองค์กรผมต้องการสร้างบริษัทในรูปแบบ "ร่วมแรงและแบ่งปัน" เพราะเราเป็นองค์กรที่ใช้ความรู้ความสามารถเป็นหลักอยากเห็นพนักงานทุกคนได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจสร้างนวัตกรรมใหม่ให้เกิดขึ้นตลอดเวลา ดังนั้นเราจึงให้สิทธิพนักงานทุกคนสามารถซื้อหุ้นบริษัทได้เพื่อความเป็นเจ้าของธุรกิจร่วมกัน เราต้องการบ่มเพาะความเป็นเจ้าของกิจการให้พนักงานได้ซึมซับไปเรื่อยๆ หวังไว้ว่าสักวันหนึ่งพนักงานเราจะเข้าใจแนวทางการบริหารองค์กรมากยิ่งขึ้น